Διχασμό έχει προκαλέσει στην τοπική κοινωνία του Ναυπλίου η 6η Ελληνογερμανική συνέλευση που είναι προγραμματισμένη για σήμερα το απόγευμα στο χώρο του Βουλευτικού.
Από τη μία μεριά είναι αυτοί που θεωρούν ότι η άφιξη της πολυμελούς γερμανικής αποστολής μόνο οφέλη έχει να προσφέρει στην πόλη:
Από την άλλη, υπάρχουν κι αυτοί που είναι κάθετα αντίθετοι:
Ελπίζουμε να μην έχουμε ακρότητες
Ο Τάκης Κωλοπλένης έχει γύρει στην κουπαστή του μπαλκονιού του κάπου στην Αιγίου. Είναι ένα γλυκό, φθινοπωρινό απόγευμα του Οκτώβρη. Το φεγγάρι ήδη αχνοφαίνεται πάνω από την Ευαγγελίστρια. Κοντεύει να γεμίσει. Ο Τάκης αποφασίζει ν΄εκμεταλλευτεί το ειδυλλιακό σούρουπο και να κατέβει μια βόλτα με την οικογένεια στην Παλιά Πόλη.
Αφού έχει τακτοποιήσει το καρότσι του μπέμπη του στο port bagages και λίγο πριν μπει στο αυτοκίνητο, το βλέμμα του πέφτει στο παρτέρι απέναντι του. Ένας μεσήλικας κύριος και μια κοπελίτσα περιμένουν υπομονετικά τα σκυλάκια τους να ξαλαφρώσουν στις πρασινάδες και -ενίοτε-στις πλάκες του πεζοδρομίου. Εννοείται ότι δεν κάνουν καμιά κίνηση για να μαζέψουν τα κατάλοιπα της κένωσης του τετράποδου φίλου τους…
Ήταν κάποτε πολύ ωραίο αυτό το παρτέρι. Ο Τάκης το θυμάται από τότε μου μετακόμισε στη γειτονιά. Με το γκαζονάκι του. Το τεχνητό ποτισματάκι του. Που ξεκίναγε αυτόματα τα καλοκαιρινά βράδια και δρόσιζε τον αέρα. Που το κούρευαν τακτικά. Αλλά εδώ και κάποια χρόνια χρόνια αφέθηκε στην τύχη του. Τώρα φυτρώνουν μόνο αγριόχορτα κι ό,τι άλλο προστάζει η φύση. Η τεχνητή βροχή σίγησε. Και η μικρή όαση κατάντησε χώρος parking και το μεγάλο αφοδευτήριο της περιοχής…
Ο Τάκης ξεκίνησε για την Παλιά Πόλη. Στο δρόμο για την Ενδεκάτη κόντεψε να τρακάρει δύο φορές. Μία στο σημείο επικοινωνίας της Αιγίου με την Άργους. Και μία στον κόμβο της Ενδεκάτης. Και τις δύο φορές κάποιοι αγνόησαν τις πινακίδες stop και παραχώρησης προτεραιότητας και μπούκαραν αφρενάριστοι στις διασταυρώσεις. Ο Τάκης έχει πάψει εδώ και καιρό να διαλολοστέλνει. Τώρα απλά προσέχει…
Μόλις έχει στρίψει στη Σιδηράς Μεραρχίας και αναγκάζεται να σταματήσει απότομα. Μπροστά του ένα μεγάλο κομβόι αυτοκινήτων κινείται σημειωτόν. Η ουρά ξεκινά από το πάρκο και φτάνει στην Ενδεκάτη. Τι έχει συμβεί; Ο Τάκης δεν πολυπροβληματίζεται. Ξέρει ότι προπορεύεται κάτι από τα εξής: α) άμαξα, β) τρενάκι, γ) τετράτροχο ποδήλατο. Ή και τα τρία μαζί. Δεν μιλάει. Ξέρει ότι αποτελούν μέρος της τουριστικής φυσιογνωμίας της πόλης…
Φτάνει στο πλακοστρωμένο κομμάτι της Λεωφόρου Αμαλίας. Κι εκεί σημειωτόν. Γιατί ντόπιοι κι επισκέπτες έχουν παρκάρει στην αριστερή πλευρά του δρόμου μέχρι τη Βιβλιοθήκη. Κάτω από τις ευδιάκριτες πινακίδες απαγόρευσης στάσης και στάθμευσης. Οι οποίες, αν είχαν στόμα, θα ρώταγαν τί στα κομμάτια κάνουν εκεί πέρα…
Με προσοχή έξω κι από τον Άγιο Νικόλαο και το Παλιό Δημαρχείο. Εκεί μπήκαν σιδερένιες μπάλες για να αποτρέψουν το παρκάρισμα. Αποτέλεσμα; Τα ΙΧ παρκάρουν απροβλημάτιστα έξω από αυτές, μειώνοντας ακόμα περισσότερο το διαθέσιμο πλάτος του δρόμου…
Παρκάρει στο λιμάνι. Φτάνει με το καρότσι στο Μεγάλο Δρόμο από τις λίγες ράμπες που δεν έχουν κλείσει ΙΧ και απ’ όπου υπάρχει υποψία διάβασης πεζών. Η κυρά θέλει παγωτάκι. Δύσκολη επιλογή. Το Ναύπλιο έχει, πλέον, περισσότερες gelaterie κι από την ευρύτερη περιοχή του Πάνθεον στη Ρώμη…
Έχει νυχτώσει για τα καλά. Με το παγωτάκι στο ένα χέρι και σπρώχνοντας το καρότσι με το άλλο περπατά αμέριμνος στη Σταϊκοπούλου μαζί με δεκάδες άλλους. Ξαφνικά ακούει πίσω του ένα γνωστό ήχο. Είναι το κουδούνι του τετράτροχου ποδηλάτου.Το χτυπά μανιωδώς ο μικρός γιός οικογένειας επισκεπτών που περιδιαβαίνει ανέμελα και χαρωπά όλη την Παλιά Πόλη. Περιμένοντας το πλήθος του κόσμου που συναντά στα στενά ν΄ανοίξει αδιαμαρτύρητα, όπως η Ερυθρά Θάλασσα στους Ισραηλίτες, για να περάσουν…
Τα ίδια και παρακάτω, στην Πλαπούτα. Τώρα είναι το ΙΧ ενός ντόπιου που θέλει σαββατιάτικα να περάσει για να παρκάρει στην πλατεία του Αη Γιώργη…
Ο Τάκης γύρισε σπίτι με ένα έντονο συναίσθημα χαρμολύπης. Χαράς γιατί ζει σε μια τόσο όμορφη πόλη. Και λύπης γιατί ντόπιοι και περαστικοί δεν της δείχνουν το σεβασμό που της αξίζει…
Τα παιδιά παίζουν μπάλα στην αλάνα
εδώ, στην οδό Τριπόλεως
όπως παλιά…
μόνο συγκίνηση και γλυκιές αναμνήσεις
για εμάς, τα μεγαλύτερα ‘παιδιά’…
Και μια ρεπορταζιακή είδηση:
Ο σμπίρος μου με ενημέρωσε ότι χθές έφτασαν στο Λυγουριό πρόσφυγες από την Αθήνα, οι οποίοι φιλοξενούνται σε ξενοδοχείο έξω από το χωριό, στο δρόμο για το Αρχαίο Θέατρο.
Από το μπαλκόνι του στην οδό Αιγίου ο Τάκης Κωλοπλένης είδε με θλίψη τα συνεργεία του δήμου να κόβουν σχεδόν από τον πάτο τους μεγάλους ευκάλυπτους που φύονταν παράλληλα της παλιάς σιδηροδρομικής γραμμής. Δέντρα δεκαετιών, που έδιναν το δικό τους χρώμα σε μια ολόκληρη γειτονιά, πρόσφεραν τον ίσκιο τους, ξεκούραζαν το μάτι από την τσιμεντίλα των πολυκατοικιών, απέμειναν κούτσουρα μαραμένα. Γιατί; «Γιατί είναι επικίνδυνα να πέσουν», όπως απάντησαν οι υπάλληλοι του συνεργείου κοπής.
Γιατί για κοπή -ουσιαστικά-πρόκειται. Ο Τάκης Κωλοπλένης ζει μια δεκαετία στον οδό Αιγίου. Στα δέκα αυτά χρόνια είδε πολλές φορές τους ευκάλυπτους να βασανίζονται από τους αέρηδες. Αλλά μόνο μία φορά είδε κλαδί να σπάει και να πέφτει στο δρόμο. Σίγουρα τα δέντρα χρειάζονταν κλάδεμα. Βαθύ κλάδεμα. Είναι πολυετή, ψηλά και ταλαιπωρημένα. Άλλο πράγμα όμως το κλάδεμα κι άλλο να μη μείνει κλάρα ούτε για δείγμα.
Τί απέμεινε πλέον στην οδό Αιγίου; Τα κουφάρια των ευκαλύπτων, λίγες λεύκες που γλίτωσαν το πριόνι και το απεριποίητο «παρτέρι» με τα αγριόχορτα, τα σκουπίδια και τα περιττώματα σκύλων. Μακάρι αυτή η εικόνα ν’ αλλάξει σύντομα προς το καλύτερο. Οι χώροι πρασίνου δεν περισσεύουν σε καμιά γειτονιά της νέας πόλης. Αλλά ένα πράγμα είναι σίγουρο…
Η οδός Αιγίου δεν θα είναι ξανά η ίδια…
Σήμερα τα Φώτα και ο Φωτισμός
και χαρά μεγάλη στις καφετέριες,
στου νυφοπάζαρου τις πλάκες μέγας ο συνωστισμός
και γόβα δωδεκάποντη του style οι ιέρειες,
όλοι στην παραλία να δούμε τον Σταυρό
«πρόσεχε αγάπη μου, θα πέσεις στο κενό»!
των αυτοκινήτων η ουρά μέχρι τη Νομαρχία
κι η υπόθεση παρκάρισμα αρχαία τραγωδία,
παιδιά, σκυλιά, γατιά στη μάχη για το τραπεζάκι,
είναι Θεοφάνεια θέλω καφεδάκι!
Τελικά, τι είναι τα Χριστούγεννα;
Είναι τα στολίδια στους δρόμους και στις βιτρίνες;
Οι ουρές σε super markets και χασάπικα;
Τα εορταστικά μενού στα εστιατόρια;
Ξένοιαστα καφεδάκια και ποτάκια;
Ξενύχτια μέχρι πρωΐας;
Η αντίστροφη μέτρηση των Jumbo;
Η αφορμή για ένα μεγάλο, καταναλωτικό όργιο;
Είναι (και αυτά)…
Αλλά και άλλα, πιο σημαντικά
Είναι αγάπη, οικογένεια, προσφορά
Ανάταση ψυχής κι ευγνωμοσύνη για όσα έχουμε
Ας κάνουμε μια στάση για να σκεφτούμε όλα αυτά τα ανεκτίμητα
κι ας προχωρήσουμε ένα μικρό βήμα μπροστά
για να γίνουμε λίγο καλύτεροι ΑΝΘΡΩΠΟΙ
ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!
Ο γνωστός πλάτανος της Πλατείας Συντάγματος
ένα ζωντανό κομμάτι της ιστορίας του Ναυπλίου
ένα από τα 51 Διατηρητέα Μνημεία της Φύσης στην Ελλάδα
στη σκιά του ο Γιώργος Γεννάδιος κήρυξε ‘την ανάγκη των θυσιών’
στα δύσκολα χρόνια της επανάστασης
αυτό το δέντρο επιλέχθηκε φέτος για ν’ αποτελέσει μέρος του χριστουγεννιάτικου στολισμού
Πώς; Αναρτώντας του λίγα μέτρα καλώδιο με μπλε φωτάκια…
Έπρεπε η ιστορία να μεταμφιεστεί σε christmas tree?
Δε νομίζω
Παρακαλουθώ καθημερινά την τιτάνια προσπάθεια της κυβέρνησης μας για την εξεύρεση εσόδων, προκειμένου να αποτραπεί η επιβολή ΦΠΑ στην ιδιωτική εκπαίδευση. Καθοδηγούμενος από το γνωστό αίσθημα ευθύνης που με διακρίνει, έρχομαι να κάνω άλλη μια ρηξικέλευθη, ρεαλιστική και κοστολογημένη πρόταση προκειμένου ν’ αρθούν τα αδιέξοδα.
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα έρευνας που αλίευσα στο διαδίκτυο «1 στους 2 Έλληνες (51%) διατηρεί γένια 2-3 ημερών ενώ το 28% διαθέτει μούσι». Τι σημαίνει αυτό φίλοι αναγνώστες; Ότι το μεγαλύτερο κομμάτι του ανδρικού πληθυσμού σ’ αυτή τη χώρα, για να το παίξει αντράκι, μαγκάκι, χιπστεράκι ή ό,τι άλλο νομίζει, ξοδεύει από ελάχιστα έως καθόλου για αφρούς, ξυραφάκια, after-shaves και λοιπά είδη για το ξύρισμα. Άρα, δεκάδες εκατομμύρια χαμένος για το κράτος ΦΠΑ απ΄όλα αυτά τα προϊόντα που σαπίζουν στα ράφια των Hondos Centers και των Super Markets!
Κύριοι, αισθάνεστε -και καλά- αρρενωποί, μυστηριώδεις και άντρακλες; Να πλερώσετε! Προτείνω τις παρακάτω φορολογικές κλίμακες:
Των ανωτέρω προσαυξήσεων απαλλάσονται (θα τεθούν εισοδηματικά κριτήρια) οι αλλεργικοί στις ξυριστικές λεπίδες και οι πάσχοντες από τριχοφάγο. Θα απαιτηθεί η προσκόμιση βεβαίωσης από πρωτοβάθμια υγειονομική επιτροπή.
Λύσεις υπάρχουν. Μυαλό χρειάζεται.
Τρία ευρώ για μια πορτοκαλάδα;
Lux;
Ναι, τρία ευρώ για μια πορτοκαλάδα Lux.
Ένα ολόκληρο χιλιάρικο σε δραχμές.
Πού βρε παιδιά;
Στον Αστέρα Βουλιαγμένης;
Στη Βάρκιζα, στη Βούλα;
Όχι.
Στο Ναύπλιο, στην Καραθώνα.
Στη λαϊκή πλαζ.
Τρεις πορτοκαλάδες, ένα freddo κι ένα νερό 13 ευρώ.
Ήμαρτον!
Το παρακάτω κείμενο το είχα δημοσιεύσει στις 22/6/2012. Θεωρώ ότι είναι ακόμα επίκαιρο.
Μεσοπόλεμος. Η άλλοτε κραταιά γερμανική αυτοκρατορία έχει βγει ηττημένη από τον Α’ παγκόσμιο πόλεμο. Οι σκληροί όροι της συνθήκης των Βερσαλλιών που επέβαλλαν οι νικήτριες δυνάμεις της Αντάντ (απώλεια εδαφών, πληρωμή υπέρογκων πολεμικών αποζημιώσεων κλπ), πληγώνουν το γόητρο του γερμανικού λαού και προκαλούν αντιδράσεις και πολιτικο-οικονομικές εκρήξεις. Μέσα σε όλα αυτά έρχεται και η μεγάλη Παγκόσμια Οικονομική Ύφεση (1929) για να χειροτερεύσει ακόμα περισσότερο την κατάσταση στο εσωτερικό της χώρας. Μέσα σ΄ένα τέτοιο περιβάλλον, με τη χώρα εθνικά ταπεινωμένη και οικονομικά παραπαίουσα, αναδείχθηκε ο Εθνικοσοσιαλισμός και ο Αδόλφος Χίτλερ, με τις γνωστές συνέπειες για την ανθρωπότητα.
Οι φίλοι μας οι Γερμανοί φαίνεται ότι δεν διδάχθηκαν από την πρόσφατη ιστορία τους. Συμπεριφέρονται στην Ελλάδα όπως τους συμπεριφέρθηκαν οι νικητές του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου: με απαξίωση, σκληρότητα και συχνά με προσβλητικό τρόπο. Γιατί; Γιατί υπήρξαμε δημοσιονομικά απείθαρχοι. Αυτό είναι το μεγάλο μας έγκλημα για το οποίο και πρέπει να πληρώσουμε αγόγγυστα βαρύ τίμημα. Ποιες όμως οι συνέπειες από μια τέτοια αμετακίνητη στάση;
Συνεχώς διογκούμενη λαϊκή δυσαρέσκεια, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε πλείστες άλλες ευρωπαϊκές χώρες με παρόμοια 
οικονομικά προβλήματα, έξαρση ακραίων εθνικιστικών μορφωμάτων, κοινωνίες στα όρια της φτώχειας και της ανέχειας ή και κάτω απ΄αυτά, φόβος και ανασφάλεια που μπορούν ανά πάσα στιγμή να μετατραπούν σε οργή με απρόβλεπτες συνέπειες. Η Ελλάδα δεν μπορεί να αιματοκυλίσει κατά κυριολεξία την Ευρώπη, όπως έκανε η Γερμανία δύο φορές μέσα σε λίγα χρόνια. Μπορεί όμως να την αιματοκυλίσει οικονομικά, πιεσμένη από την συνεχώς επιδεινούμενη κατάσταση στη οποία έχει περιέλθει ο λαός της. Κι αυτό δεν το θέλει κανένας. Εταίροι Γερμανοί: ρίξτε μια ματιά πίσω στην ιστορία σας και θυμηθείτε πού οδήγησαν οι άτεγκτες πολιτικές.
Τελειώνω με μια τελευταία ιστορική αναφορά: κι εσείς-παρότι ηττημένοι και υπαίτιοι για έναν ολόκληρο Παγκόσμιο Πόλεμο- με ένα σχέδιο Μάρσαλ ορθοποδήσατε.
Ναύπλιο, Δευτέρα του Πάσχα και ώρα 19:45. Ο Conservatore και μερικοί ακόμα ναυπλιώτες, ξεμυτίζουν επιφυλακτικά από τα λημέρια τους στο Συνοικισμό και στην Πρόνοια μετά από μέρες λούφας και κατευθύνονται διστακτικά προς την Ενδεκάτη. Στέκονται αναποφάσιστοι και σκεπτικοί. «Να τη διαβούμε ή είναι ακόμα νωρίς»; Έχουν διαβάσει τις προηγούμενες μέρες στο πειρατικό τους internet ότι «η πόλη βουλιάζει από επισκέπτες», «χιλιάδες κόσμου στη σύναξη των επιταφίων», «κορυφαίος τουριστικός προορισμός το Ναύπλιο για το Πάσχα» και δικαιολογημένα προβληματίζονται. Έχουν δει φωτογραφίες από την Πλατεία Συντάγματος που θυμίζουν σκηνές μάχης από τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών. Στρατιές κόσμου. Αλλά θα σταθούν γενναίοι. Και θα διαβούν το Ρουβίκωνα.
Μόλις φτάνουν στην Πλατεία Καποδίστρια όμως οι φόβοι τους επαληθεύονται. Κάθε μέτρο δρόμου έχει καταληφθεί από παρκαρισμένα-παράνομα ή νόμιμα-Ι.Χ., στο Μεγάλο Δρόμο το αδιαχώρητο, στα παγωτατζίδικα ουρές και στις καφετέριες πληρότητα 100%.
Τελικά, το tripadvisor δικαιώθηκε πανηγυρικά. Το Ναύπλιο είναι πλέον τοπ προορισμός κι αυτό το Πάσχα το επιβεβαίωσε με εκκωφαντικό τρόπο. Ανάσταση για τις καφετέριες, τα εστιατόρια και τα ξενοδοχεία. Ανάμικτα συναισθήματα για τις λοιπές επιχειρήσεις, που περίμεναν περισσότερα βλέποντας τόσο κόσμο.
Και στη μέση οι ναυπλιώτες-μη επαγγελματίες της καφεστίασης. Με άλλους να ρουφάνε αχόρταγα εικόνες από τη λαοθάλασσα των επισκεπτών κι άλλους να σιχτιρίζουν ενδόμυχα που δεν έβρισκαν ούτε σκαμπό να απιθώσουν τον κώλο τους.
Αλλά σήμερα όλα άλλαξαν. Μέχρι και η διάθεση του καιρού. Οι επισκέπτες έφυγαν, η πόλη επέστρεψε στους ράθυμους ρυθμούς της και όλοι πλέον περιμένουν: την επόμενη, μεγάλη κάθοδο.
Το Ε΄ Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ) με την υπ΄ αριθμ. 646/2015 απόφασή του έκρινε ότι η απευθείας παραχώρηση στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης Α΄ βαθμού των παραλιών, προκειμένου να τοποθετούνται καθίσματα, ομπρέλες, ξαπλώστρες, αναψυκτήρια, κ.λπ., αλλά και η περαιτέρω μεταβίβαση του δικαιώματος χρήσης παραλίας σε τρίτους, δεν μπορεί να γίνεται συλλήβδην για όλη την Ελλάδα με μία υπουργική απόφαση.
Σύμφωνα με την πενταμελή σύνθεση του Ε΄ Τμήματος του ΣτΕ, η παραχώρηση των παραλιών πρέπει να γίνεται «μεμονωμένα, κατά περίπτωση και ύστερα από εξατομικευμένη κρίση της διοίκησης». Όμως, λόγω σπουδαιότητας του θέματος, η πενταμελής σύνθεση παρέπεμψε το ζήτημα για νέα κρίση στην αυξημένη επταμελή σύνθεση του ίδιου Τμήματος η οποία θα συνεδριάσει στις 3/6/2015.
Στο ΣτΕ έχει προσφύγει ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών και ζητάει να ακυρωθεί η με αριθ. 1038460/2439/Β0010/15.4.2009 Κοινή Απόφαση των υφυπουργών Εσωτερικών, Οικονομίας και Οικονομικών που επιτρέπει την «απευθείας παραχώρηση, με αντάλλαγμα, του δικαιώματος απλής χρήσης αιγιαλού, παραλίας, όχθης και παρόχθιας ζώνης μεγάλων λιμνών και πλεύσιμων ποταμών, στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης Α΄ βαθμού».
Είναι προφανές ότι αν η απόφαση του ΣτΕ καταστεί οριστική θα ανατρέψει άρδην όλα όσα έχουμε συνηθίσει μέχρι σήμερα στις παραλίες.
(άντε, πάλι δημοσιογραφήσαμε)
O Μήτσος ξύπνησε πολύ προβληματισμένος σήμερα. Τον ταλανίζουν φριχτά τα τελευταία λόγια του πατέρα του: «ρεμάλι, κοίταξε να βρεις καμιά δουλειά γιατί κομμένη η πίστωση«. Όπου ‘πίστωση’ ίσον το χαρτζηλίκι που του τσουρνεύει δυο-τρεις φορές την εβδομάδα για τους καφέδες και τα τσιγάρα του. Άμα κλείσουν οι στρόφιγγες της χρηματοδότησης από τον πατέρα, η οικονομική ασφυξία μοιάζει αναπόφευκτη.
Στην αρχή προσπάθησε να διαπραγματευτεί σκληρά το όλο θέμα:
«Βρε πατέρα, δεν βλέπεις τι γίνεται εκεί έξω; Που να βρω δουλειά»;
«Δεν μ’ ενδιαφέρει» του απαντά με ύφος πιο αυστηρό κι από του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. «Να πας στον Κύκνο να κάνεις μεροκάματο».
«Τι λες βρε πατέρα. Αφού ο Κύκνος δεν υπάρχει εδώ και χρόνια».
Αυτό το είχε ξεχάσει ο πατέρας. Ότι η βιομηχανία-σύμβολο της οικονομικής ανάπτυξης της πόλης για δεκαετίες είχε ισοπεδωθεί στο όνομα μιας άλλης ανάπτυξης, της οικιστικής. Κι έκτοτε έμεινε ίσωμα.
«Να πας γκαρσόνι στην παραλία» του αντέταξε, αφού ανασυγκρότησε τη σκέψη του.
Το τελευταίο ήχησε στ’ αυτιά του Μήτσου σαν βόμβα που αμολάει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Στο πλακόστρωτο της παραλίας, στην τρόικα Ραντεβού-Κοντογιώργος-Ακταίον έχει περάσει τις καλύτερες ώρες της ζωής του. Εκεί έχει κάνει όνειρα για ταξίδια μακρινά, για δουλειές που θα τον βγάλουν από την ανέχεια, για γάμους που θα του εξασφαλίσουν οικονομική ανεξαρτησία. Έχει φαντασιωθεί μεγαλεία και ξένοιαστη ζωή. Δεν το λέει η καρδιά του να σηκώσει δίσκο και wettex.
«Πρέπει να βρω μια δίκαιη και αμοιβαία επωφελή λύση» σκέφτεται μεγαλόφωνα. Και τη βρίσκει!
«Θ’ ανοίξω cafe-croissanterie-tyropiterie» ανακοινώνει με ύφος Γιάνη Βαρουφάκη στον πατέρα του.
Κι όσο το ξανασκέφτεται τόσο περισσότερο του αρέσει. Ξέρει απ΄πρώτο χέρι ότι καφές και προϊόντα ζύμης είναι θεσμοί στην πόλη του Ναυπλίου. Και ήρθε η ώρα να τα υπηρετήσει από μέσα.
«Δεσμεύεσαι να το κάνεις;» ρωτά με εμφανή δυσπιστία ο πατέρας του.
«Φυσικά και δεσμεύομαι» απαντά με σιγουριά κι αυτοπεποίθηση. «Σε έξι μήνες ο Μήτσος θα είναι ένας άλλος Μήτσος. Δουλευταράς και οικονομικά φερέγγυος. Χωρίς ανάγκη από δανεικά και ξένα λεφτά«.
Το μόνο που τον προβληματίζει είναι το πού ακριβώς θα στήσει τη νέα του επιχείρηση. Στην Άργους ή στην Αμαλίας; Καλά πόστα και τα δύο. Θα αποφασίσει αργότερα.
«Λοιπόν , έχουμε συμφωνία ;» ρωτάει τον εμφανώς σκεπτικό πατέρα του.
«Έχουμε» απαντά αυτός μέσα από τα δόντια. «Αλλά σε έξι μήνες θα αξιολογήσω την πρόοδο σου» προσθέτει κοφτά. «Μέχρι τότε το χρήμα από μένα με το σταγονόμετρο«.
«Ουάου» αναφωνεί περιχαρής ο Μήτσος. Επιτέλους, σε λίγο καιρό θα γλυτώσει από την επιτήρηση του πατέρα του. Θα ανοίξει τα φτερά του περήφανος κι αυτάρκης. Και τότε…
«Μήτσο, Μήτσο. Ξύπνα λεβέντη μου. Μεσημέριασε». Η στριγγλή φωνή της μάνας του τον βγάζει βίαια από το υπέροχο όνειρο του.
«Ο πατέρας σου είπε να κοιτάξεις για καμιά δουλειά» συνεχίζει με πιο γλυκιά φωνή αυτή τη φορά.
«Άσε μας ρε μάνα κι εσύ κι ο γέρος. Τι ζόρι τραβάτε κυριακάτικα»;
Σηκώνεται εκνευρισμένος, ντύνεται άρον άρον και φεύγει βιαστικά, χτυπώντας με δύναμη πίσω του την πόρτα. Πάει για καφεδάκι στην παραλία. Γιατί ο κυριακάτικος καφές στην παραλία είναι Ο θεσμός.
Συζητιέται σήμερα στη συνεδρίαση του τοπικού συμβουλίου Ναυπλίου η πρόταση για τη μεταφορά του μνημείου Νικηταρά στην παλιά του θέση, ήτοι στο κέντρο περίπου της ομώνυμης πλατείας. Ουσιαστικά να ξεθαφτεί από τη γωνιά που είναι σήμερα τοποθετημένο και να τοποθετηθεί σε σημείο που θα το αναδεικνύει. Μπας και το πάρουν χαμπάρι επισκέπτες και πολλοί ναυπλιώτες που αγνοούν ακόμα και την ύπαρξη του.
Φευ μεγάλε πολεμιστή και ήρωα Νικήτα Σταματελόπουλε! Δεν σε τρόμαξαν τα τούρκικα ασκέρια στα Δερβενάκια. Θα τρομάξουν άραγε οι σύγχρονοι πατριώτες σου να τα βάλουν με τ’ ασκέρια των αυτοκινήτων που έχουν μετατρέψει σε χώρο στάθμευσης την πλατεία που φέρει το ένδοξο όνομα σου; Αυτή που εδώ και δεκαετίες οι κύριοι της αρνούνται ή αδιαφορούν να την αναπλάσουν; Μήπως, αν το μνημείο σου μετακινηθεί, θα εμποδίζει τις μανούβρες των Ι.Χ.; Για συλλογίσου: το πρόβλημα στο Ναύπλιο σήμερα δεν είναι ο τουρκικός ζυγός. Είναι το παρκάρισμα.
Ένδοξε Νικηταρά! Κέρδισες με το σπαθί σου (κυριολεκτικά) το προσωνύμιο ‘Τουρκοφάγος‘. Εύχομαι, ειλικρινά, ν’ αποδειχτείς κι Αυτοκινητοφάγος!
Οδηγούμε σε μια πόλη που, δεν μπορείς να πεις, είναι αρκούντως σημασμένη. Είναι όμως και αντίστοιχα ασφαλής; Για σκεφτείτε, πόσες φορές σας έχει συμβεί κάτι από τα παρακάτω;
Είσαι μέσα στον κόμβο της Ενδεκάτης. Πόσες φορές δεν είδες να μπουκάρει με φόρα κάποιος από τις γύρω οδούς ( Άργους, Ασκληπιού κλπ) αδιαφορώντας για το stop;
Αιγίου και Αμυμώνης γωνία. Πόσες φορές δεν κόντεψε να σε εμβολίσει κάποιος που έρχεται πατητός από την Άργους;
Κινείσαι στην παραλιακή Νέας Κίου-Ναυπλίου και θέλεις να πας ευθεία. Πόσες φορές δεν κινδύνευσες να σε πλαγιοκοπήσει κάποιος που ερχόταν από τη μεριά του λιμανιού, προεξοφλώντας ότι εσύ, ντε και καλά, θα στρίψεις;
Σερίφηδες των δρόμων, κυκλοφορούν καθημερινά ανάμεσα μας, αγνοώντας επιδεικτικά σήματα και προτεραιότητες. Ο στόχος τους ένας: να φτάσουν γρήγορα και άνετα εκεί που θέλουν: στη δουλειά, στην καφετέρια, στη γκόμενα. Αλαζόνες και προκλητικοί, προσπαθούν να βγουν κι από πάνω, ακόμα κι αν έχουν κάνει εξόφθαλμη παράβαση. Ντόπιοι στην πλειοψηφία τους, θεωρούν τους δρόμους της πόλης φέουδο τους που το ορίζουν αυτοί.
Επειδή η έλλειψη παιδείας και η βλακεία είναι ανίκητα, μην προσπαθήσετε να τα βάλετε μαζί τους. Το χρόνο σας θα χάσετε και τα νεύρα σας θα γίνουν τσατάλια. Απλά, τεράστια προσοχή παντού. Τίποτα δεν είναι δεδομένο όταν οδηγείς στο Ναύπλιο.
Σας παραπέμπω σε παλαιότερο άρθρο μας με τον εύγλωττο τίτλο οι καρμανιόλες του Ναυπλίου. Δυστυχώς, τίποτα δεν δείχνει να αλλάζει.
Κι εσύ θαμώνα τ’ Αναπλιού πάρκαρε αλλού!
Που;
Ξέρεις εσύ.
Δεν σε φοβάμαι!
Μα, φυσικά, στη μέση του δρόμου.
Δεν κατάλαβα, ποιο το πρόβλημα;
Εμποδίζει κανέναν;
Ίσα-ίσα που διευκολύνει την κυκλοφορία.
Δημιούργησε νησίδα εκεί που θα έπρεπε, κανονικά, να υπάρχει.
Γι’ αυτό τσιμουδιά.
Τώρα παρκάρει η πρωτεύουσα.
Το παραπάνω καυτό ερώτημα βασανίζει εδώ και μέρες μικροϊδιοκτήτες και μεγαλοτσιφλικάδες στις περιοχές της Αργολίδας που κτηματογραφούνται. Το palamidi.gr, αφουγκραζόμενο για άλλη μια φορά τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς της τοπικής κοινωνίας, εξάντλησε όλες τις επαφές του στα κέντρα λήψης αποφάσεων ( Μέγαρο Μαξίμου, Κρεμλίνο, Βατικανό, NASA και αλλού) και έμαθε από αξιόπιστες πηγές ότι θα δοθεί παράταση ενός μήνα για την υποβολή δηλώσεων. Επίσημα βέβαια δεν έχει ανακοινωθεί τίποτα αλλά μιλάμε για ρεπορτάζ σε πολύ βάθος! Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι πρέπει να χαλαρώνετε! Επειδή τις τελευταίες μέρες αναμένονται στο Γραφείο Κτηματογράφησης και στο Υποθηκοφυλακείο ουρές σαν στο κεντρικό κατάστημα της Apple στη Νέα Υόρκη την πρώτη μέρα κυκλοφορίας του i-phone 6, μεριμνήστε για την έγκαιρη συγκέντρωση των δικαιολογητικών και την εμπρόθεσμη υποβολή των δηλώσεων.
Μια κοινωνική προσφορά του palamidi.gr.
palamidi.gr 