«όταν θα ρθεις να με ξεθάψεις απ’ τις στάχτες
και διώξεις από πάνω μου όλη τη σκουριά
και ξαναβάλεις τις ρόδες μου σε ράγες
κι εγώ αρχίσω να κυλάω, να κυλάω, να κυλάω ξανά
τότε οι λύπες θα με ψάχνουν κι άνεργες θα θρηνούν
θα πέφτουν μανιασμένες οι βροχές και θα ρωτούν:
«τί έγινε εκείνο το τρένο που έβλεπε
τί έγινε εκείνο το τρένο που έβλεπε
τα άλλα τρένα να περνούν…»
Και το τσιγάρο πάει σύννεφο…
Και η γκόμενά σου φτυστή ο Curt Cobain