Πόση βαρεμάρα μπορεί να νιώθει ένας αυτόχθων κάτοικος της πιο ρομαντικής πόλης της Ελλάδας μια Δευτέρα πρωί στις αρχές Φλεβάρη … Τόση ώστε να αρχίσει να πληκτρολογεί, χωρίς να έχει ιδέα πού θα καταλήξει, σχεδόν παραληρηματικά.
Έτσι όπως μου πέρασε σήμερα η ιδέα ότι μας λείπουν. Οι Αθηναίοι ντε. Βλέποντας αυτή τη μιζέρια της ουράς έξω από την Εθνική οχτώ παρά μέσα στο κρύο, νοστάλγησα τα τριημεράκια των επιδρομών.
Δεν πολυσυγκινήθηκα από την talk of the town ληστεία στο κοσμηματοπωλείο της πλατείας Συντάγματος, αντιθέτως περιμένω με ανυπομονησία τον Conservatore να γυρίσει από την Πόλη για να μου πει τι έφαγε, ή μάλλον τι δεν έφαγε για να τελειώνουμε πιο γρήγορα. Μέχρι και ο φίλος μου ο Παλαμπούρτζης έχει μιζεριάσει και βρίζει τους γειτόνους του, λες και οι Ναυπλιώτες είναι τίποτα κουτσομπόληδες και στριμμένοι … Για αυτό σας λέω: Να έρθουν, γιατί θα αρχίσουμε να τρωγόμαστε μεταξύ μας. Εδώ έφτασαν κάποιοι να γκρινιάζουν επειδή οι δρόμοι του Ναυπλίου είναι όλοι σκαμμένοι. Δεν έχουν εμπεδώσει το Αθωνικής έμπνευσης σύνθημα ‘η ενόχληση είναι προσωρινή, η αναβάθμιση, μόνιμη’. Για αυτό, κάντε υπομονή. Όταν έρθει ο ευλογημένος καιρός που θα ανοίξει η τουριστική περίοδος, όλα θα είναι έτοιμα για να υποδεχθούν τα στίφη των καφεδομάχων. Και μέχρι τότε που εμείς θα ξαναρχίσουμε να βρίζουμε τους τζιπάτους Αθηναίους που παρκάρουν στην πλατεία του Αγίου Γεωργίου, το πιο ενδιαφέρον θέμα θα είναι ποιος θα τύχει το φλουρί στην πίτα του Πανναυπλιακού. Για το οποίο δεσμεύομαι να σας ενημερώσω. Υπεύθυνα και αναλυτικά.
palamidi.gr 