Είναι ένα σαββατιάτικο βράδυ του Αυγούστου. Η ζέστη που πηγάζει από την πυρωμένη, ακόμα, άσφαλτο του κόβει την ανάσα. Η απόλυτη άπνοια που επικρατεί κάνει τον ιδρώτα να τον λούζει, παρότι κάθεται ημίγυμνος στο μπαλκόνι. Η καλοκαιρινή άδεια είναι ακόμα αρκετές μέρες μακριά. Όλα μοιάζουν να τον πνίγουν…
Η απόφαση είναι αστραπιαία! Θα πεταχτεί με το «μωρό» στο Ναύπλιο! Με τους δρόμους άδειους τέτοια ώρα σε μια ωρίτσα και κάτι θα έχει φτάσει! Γιατί να μπλέξει στο μποτιλιάρισμα της παραλιακής και να ξημερωθεί στο τιμόνι; Ναύπλιο και πάλι Ναύπλιο!
Στρίβοντας στον ολόφωτο δρόμο των αρχαιοτήτων, η θέα του Παλαμηδίου του μαρτυρά ότι ο προορισμός του απέχει μόνο λίγα λεπτά. Στον κόμβο της Αγίας Ελεούσας το καταπράσινο παρτέρι και τα φροντισμένα δεντράκια τον κάνουν ν’ ανασάνει βαθιά. Επιτέλους, μακριά από την Αθήνα!
Για να φτάσει πιο άνετα στην παλιά πόλη θα στρίψει στη Χαριλάου Τρικούπη. Έτσι θα αποφύγει την πολύβουη Ενδεκάτη και σε χρόνο μηδέν θα βρίσκεται στην παραλία.
Τον έπιασε κόκκινο στη διασταύρωση. Περιμένοντας τα αυτοκίνητα να στρίψουν στην Ασκληπιού σκέφτεται που θα παρκάρει. Λόγω της ώρας και της ημέρας θα έχει πολύ κίνηση στο λιμάνι. Δεν πειράζει. Θα παρκάρει κοντά στον σιδηροδρομικό σταθμό. Εξάλλου, η πλατεία Τριών Ναυάρχων και η Μπουμπουλίνας δεν απέχουν πάνω από 200 μέτρα. Στην Αθήνα θα είχε παρκάρει τουλάχιστον ένα χιλιόμετρο μακριά και πάνω σε τίποτα κράσπεδα. Γιατί να μην περπατήσει αυτή την ελάχιστη απόσταση κάτω από το φως του αυγουστιάτικου φεγγαριού; Υπάρχει τίποτα καλύτερο για να μπει στο κλίμα της πόλης;
Αφού πάρκαρε το αυτοκίνητο αποφασίζει να κινηθεί προς το Δημαρχείο για να ξεκινήσει τη βόλτα του από τον Μεγάλο Δρόμο. Φτάνοντας εκεί τον περιμένει μια μεγάλη έκπληξη: η λεωφόρος Αμαλίας και όλοι οι κάθετοι προς αυτοί δρόμοι έχουν πλακοστρωθεί και είναι προσβάσιμοι μόνο από πεζούς! Οι γονείς κινούνται ανέμελα, χωρίς να φοβούνται για την ασφάλεια των παιδιών τους, τα μικρά τρέχουν γύρω-γύρω παίζοντας μπάλα και κυνηγητό, οι πιο βιαστικοί ελίσσονται περίτεχνα με τα ποδήλατά τους. Είχε πολύ καιρό να ΄ρθει στο Ναύπλιο και η νέα εικόνα της πόλης τον έχει συναρπάσει! Του θυμίζει τόσες και τόσες πόλεις στο εξωτερικό που έχει επισκεφτεί και στις οποίες το ιστορικό κέντρο ανήκε μόνο στους περιπατητές.
Η βόλτα στην παραλία τον κάνει αμέσως να αποφορτιστεί από το στρες που τον βασάνιζε. Η θαλασσινή αύρα πλημμυρίζει τα σωθικά του και τον ανανεώνει. «Πρέπει να έχει γίνει πολύ καλή δουλειά με τον βιολογικό» σκέφτεται γιατί τίποτα δεν θυμίζει παλιές εποχές με δυσάρεστες μυρωδιές. Θα κάτσει για ποτό στο πιο πολυσύχναστο cafe της πόλης. Παρότι είναι σαββατόβραδο ξέρει ότι με λίγη υπομονή θα βρει τραπέζι γι’ αυτόν και τη συνοδό του. Εδώ δεν υπάρχουν ταμπελάκια reserved και αγενείς σερβιτόροι για να του χαλάσουν τη διάθεση.
Οι ώρες φεύγουν πoλύ γρήγορα όταν περνάς καλά κι αυτός πέρασε εξαιρετικά! Ήρθε η ώρα για την επιστροφή στη μεγαλούπολη. Η βόλτα του όμως στο Ναύπλιο ήταν πραγματικά αναζωογονητική. Και δεν βλέπει την ώρα να επιστρέψει!
Υ.Γ: οποιαδήποτε ομοιότητα με την ναυπλιακή πραγματικότητα ανήκει απλά στη σφαίρα του φανταστικού!!!
IL CONSERVATORE
* και μου ξανάρχονται ένα – ένα χρόνια δοξασμένα. Έχοντας περάσει 9 μήνες σε στρατόπεδο της Κω με 50 Κρητικούς από τον Μυλοπόταμο και ένα χρόνο σε εστία βρετανικού πανεπιστημίου, σκέφτομαι τους φίλους μου και χαίρομαι με τη χαρά τους.
palamidi.gr 